India’s Diesel Subsidy Spurs Pollution Worse Than Beijing

By Natalie Obiko Pearson and Rakteem Katakey  Feb 28, 2014 5:00 AM GMT+0700  

Photographer: Prashanth Vishwanathan/Bloomberg

A public bus waits at a traffic light in New Delhi, India.

Molecular biologist George Easow’s move to India to start a clinical diagnostics business lasted just three weeks before he was convinced to return to the U.K.

The convincing was done by his seven-month-old daughter Fiona. Within days of moving to New Delhi, the child was wheezing and gasping for air because of smog. “She could hardly breathe,” said her father.

Fiona was kept indoors and put on medication. Nothing worked. “We had to make a call,” Easow said, adding her symptoms disappeared once back in the U.K. and haven’t returned.

For the 16.8 million residents of India’s capital, the wheezing continues. The bad news is it’s going to get worse.

New Delhi isn’t alone as cities across the nation suffer from some of the worst air quality in the world. That’s costing the country 1.1 trillion rupees ($18 billion) in shortened life spans of productive members of the urban population each year, according to a June World Bank report.

While Beijing and Shanghai make the headlines for air pollution caused by factory smokestacks burning coal, Delhi residents get their smog right in the face from cars and trucks running on cheap diesel.

India subsidizes sales of the fuel to the equivalent of $15 billion a year, encouraging purchases of diesel vehicles that can pump out exhaust gases with 10 times the carcinogenic particles found in gasoline exhausts.

The result: Delhi’s air on average last year was laced with double the toxic particles per cubic meter being reported in Beijing, leading to respiratory diseases, lung cancer and heart attacks.

‘No Doubt’

“I have no doubt, 100 percent, that diesel exhaust is contributing to a rise in asthma, respiratory illnesses and hospitalizations,” said Dr. T.K. Joshi, director of the Centre for Occupational & Environmental Health in Delhi at Maulana Azad Medical College.

“Diesel exhaust is a carcinogen,” Joshi said in a Feb. 5 interview, referencing a report by the World Health Organization in October.

Diesel passenger vehicles accounted for 49 percent of all new cars sold in India last year, up from a third in 2008, according to the International Council on Clean Transportation, a not-for-profit known as the ICCT. The number of new passenger vehicles sold each year may almost double to 5 million by 2020 and the share of diesel models is surging as the fuel sells at a 24 percent discount to gasoline. Beside diesel being cheaper -- about $3.34 a gallon in Delhi -- it also provides more mileage than gasoline, adding to the economic attractions of vehicles running on the fuel.

Nine Years

In comparison, only 0.5 percent of China’s new passenger cars run on diesel, according to Germany’s Bosch Group, which makes auto exhaust cleaning systems for the fuel.

Benchmark zero-grade diesel sells in Beijing for 7.6 yuan per liter, a 6 percent premium to 89-octane gasoline, according to data compiled by Bloomberg.

India’s diesel fleet, which runs on emissions standards as much as nine years behind Europe, will remain on the roads for years to come even if tougher rules are introduced, said Anup Bandivadekar, India program director for the ICCT.

“The future implications are what make the problem so worrisome,” said Bandivadekar.

Air particulate pollution causes more than 116,000 deaths annually in India, hitting the younger, most productive members of the population the hardest, according to Muthukumara S. Mani, senior environmental economist at the World Bank.

Lethal Particles

Carmakers from Daimler AG (DAI)’s Mercedes-Benz to Maruti Suzuki India Ltd. (MSIL) to General Motors Co. (GM) have all introduced new diesel models since 2010.

In India, diesel exhaust systems don’t come with equipment mandated in Europe to scrub exhaust gases of lethal particle emissions. The reason for that comes back to the fuel itself: Oil refineries produce diesel with levels of sulfur that would ruin the exhaust-scrubbing equipment.

The automobile industry will have “no difficulty” in installing exhaust technologies once India raises emission standards and fuel quality, the Society of Indian Automobile Manufacturers said in an e-mailed response to questions.

“General Motors is committed to following all emission requirements and agrees with the Society of Indian Automobile Manufacturers,” said P. Balendran, spokesman for the automaker in India, in a Feb. 24 e-mail.

“The auto industry has been asking for a single regime of fuel and emission norms across the country,” said C.V. Raman, executive director, engineering at Maruti Suzuki. A move to current European standards for the fuel would reduce emissions by as much as 80 percent from present levels, he said.

Daimler’s India unit didn’t respond to an e-mail and a phone call requesting comment.

Little Incentive

Hindustan Petroleum Corp. (HPCL), Indian Oil Corp. (IOCL) and Bharat Petroleum Corp. (BPCL), state-run oil refiners, have little incentive to invest in technology to lower sulfur in the fuel as they lose money on every gallon of diesel sold.

Upgrading one refinery to make Euro 5 equivalent fuel, Europe’s current standard, will cost 25 billion rupees ($403 million), S. Roy Choudhury, chairman of Hindustan Petroleum, said on Jan. 14.

“Diesel prices need to be increased to cut demand,” he said. “That’s the primary issue.”

Yet, the government policy of subsidizing diesel is unlikely to end soon as it would raise prices during an election year.

Like Asbestos

Diesel engines emit a pollutant known as PM2.5, or airborne particles and liquid droplets measuring less than 2.5 micrometers or one-thirtieth the width of a strand of hair.

Because they’re so small, they penetrate deep into the lungs and pass into the blood stream, according to the U.S. Environmental Protection Agency.

In October, the World Health Organization classified PM2.5 as a Group 1 carcinogen, similar to asbestos and tobacco, saying exposure can cause lung cancer, complicate births, and increase the risk of bladder cancer. Short-term spikes can kill, triggering strokes, heart failure and asthma attacks, according to the American Lung Association.

In 2013, the annual average concentration of PM2.5 in New Delhi was 173 micrograms per cubic meter, compared with 89.5 micrograms in Beijing, according to data from India’s Central Pollution Control Boardand the Beijing Municipal Environmental Monitoring Center. The threshold for average annual exposure asrecommended by the WHO is 10 micrograms.

Susheel Kumar, chairman of the government’s Central Pollution Control Board didn’t respond to e-mails and phone calls seeking comment.

Street Toxins

Fine particulate matter is also produced in India by coal-fired power plants, diesel generators, and cooking fuel.

But the major source in the cities is vehicles, said Sumit Sharma, a fellow at The Energy and Resources Institute in New Delhi.

“That’s dangerous because it’s happening closer to the breathing level of people,” said Sharma. “It’s not happening from a 220-meter high chimney but at the level of one meter.”

The World Health Organization uses data for larger, PM10 or 10-micrometer particles as a proxy. Its databasefor 2003 to 2010 shows annual average pollution in Delhi and Mumbai exceeded that of Beijing and Shanghai.

Anumita Roychowdhury, head of the air pollution program at the Centre for Science and Environment think-tank in New Delhi, agrees on the reason why: “The diesel subsidies have filled up your city with millions of tail pipes spewing carcinogens.”

NASA discovers 715 new planets

By Doug Gross, CNN February 27, 2014 -- Updated 0047 GMT (0847 HKT) | Filed under: Innovations

Scientists announced in June 2013 that three planets orbiting star Gliese 667C could be habitable. This is an artist's impression of the view from one of those planets, looking toward the parent star in the center. The other two stars in the system are visible to the right.

HIDE CAPTION

Where life might live beyond Earth

(CNN) -- Our galactic neighborhood just got a lot bigger. NASA on Wednesday announced the discovery of 715 new planets, by far the biggest batch of planets ever unveiled at once.

By way of comparison, about 1,000 planets total had been identified in our galaxy before Wednesday.

Four of those planets are in what NASA calls the "habitable zone," meaning they have the makeup to potentially support life.

The planets, which orbit 305 different stars, were discovered by the Kepler space telescope and were verified using a new technique that scientists expect to make new planetary discoveries more frequent and more detailed.

"We've been able to open the bottleneck to access the mother lode and deliver to you more than 20 times as many planets as has ever been found and announced at once," said Jack Lissauer, a planetary scientist at NASA's Ames Research Center in California.

Launched in March 2009, the Kepler space observatory was the first NASA mission to find planets similar to Earth that are in, or near, habitable zones -- defined as planets that are the right distance from a star for a moderate temperature that might sustain liquid water.

Tuesday's planets all were verified using data from the first two years of Kepler's voyage, meaning there may be many more to come.

"Kepler has really been a game-changer for our understanding of the incredible diversity of planets and planetary systems in our galaxy," said Douglas Hudgins, a scientist with NASA's astrophysics division.

The new technique is called "verification by multiplicity," and relies in part on the logic of probability. Instead of searching blindly, the team focused on stars that the technique suggests are likely to have more than one planet in their orbit.

NASA says 95% of the planets discovered by Kepler are smaller than Neptune, which is four times as big as Earth.

One of them is about twice the size of Earth and orbits a star half the size of Earth's sun in a 30-day cycle.

The other three planets in habitable zones also are all roughly twice the size of Earth. Scientists said the multiplicity technique is biased toward first discovering planets close to their star and that, when further data comes in, they expect to find a higher percentage of new planets that could potentially have a life-supporting climate like Earth's.

"The more we explore the more we find familiar traces of ourselves amongst the stars that remind us of home," said Jason Rowe, a research scientist at the SETI Institute in Mountain View, California, and co-leader of the research team.

8 Things You Didn't Know About ‘The Passion of the Christ’

By Bryan EnkFebruary 24, 2014 8:19 PM

View photo

.

Jim Caviezel in 'The Passion of the Christ' (Rex USA)

Mel Gibson's "The Passion of the Christ" opened on Ash Wednesday, Feb. 25, 2004, immediately sparking the biggest religious-based movie controversy since ... well, since Martin Scorsese's "The Last Temptation of Christ" (1988).

An all-consuming labor of love for director/co-writer Gibson (to say the least), "Passion" chronicles the last 12 hours in the life of Jesus Christ (Jim Caviezel), from the Agony in the Garden through his death on the cross, with a brief epilogue focussed on the Resurrection. The film was a huge box office success, earning an astonishing $370,782,930 at the domestic box office, making it the highest-grossing R-rated movie of all time and the highest-grossing foreign language film released in the U.S.

Still, its release was met with a hailstorm of criticism; fierce debate raged around the violent recreation of the torture of Jesus, allegations that the film contained anti-Semitic passages (which, to quote James Southall of Movie Wave, is "kind of like saying 'Patton' is anti-German") and its depiction of King Herod as a fey fop holding a fool's court of decadent misfits.

Upon the 10-year anniversary of its release, here are 8 things you might not know about Gibson's moving, challenging masterpiece.

1. Some of the source material is controversial, too.
One of the main inspirations for co-screenwriters Mel Gibson and Benedict Fitzgerald was "The Dolorous Passion of Our Lord Jesus Christ," a tale in which poet Clemens Brentano chronicles the (supposed) visions of stigmatic German nun Anne Catherine Emmerich (1774-1824).

While it's been speculated that Brentano wrote most of the book himself, with a Vatican investigation concluding that "it is absolutely not certain that [Emmerich] ever wrote this," the book inspired some of the most striking images in the film, including the suspension of Jesus over the bridge after he's first taken into custody, the torment of Judas by demons, Mary's wiping up the blood of Jesus from the ground after his scourging and the dislocation of Jesus' right shoulder so that his hand could reach the hole for the nail on the cross.

2. It's also the most pro-Catholic movie of all time.

In 2004, the National Catholic Register and Faith & Family magazine gathered online nominations for films that best celebrate Catholic life (movies with specific Catholic references, not simply with Catholic themes). Over 1,000 readers voted, and "The Passion of the Christ came in at #1.

Interestingly enough, a few other Mel Gibson films made the list, including his 1995 directorial effort, "Braveheart" (#12), and his 2002 Vietnam War film, "We Were Soldiers" (#23), which was directed by "Braveheart" screenwriter Randall Wallace.

Jim Caviezel and Mel Gibson on the set of 'Passion' (Newmarket)

3. Mel Gibson footed the bill himself.
Mel Gibson shot the film without securing any outside funding or distribution.

"This is a film about something that nobody wants to touch, shot in two dead languages [Aramaic and Latin]," said Gibson in a 2002 interview with the Hollywood Reporter. "In Los Angeles they think I am insane, and maybe I am."

Gibson's own Icon Productions supplied the entire production budget of $30 million, with an extra $15 million for marketing after Gibson decided to distribute the film in the U.S. himself via Newmarket Films. And that 'insanity' certainly paid off, as the film went on to earn over $611 million worldwide — with Forbes speculating that Gibson himself pocketed up to 50% of that amount.

4. That Oscar-nominated music almost never existed.
Lisa Gerrard ("Gladiator," "The Insider") composed and recorded a preliminary score for the film, but it was incomplete at the time of its theatrical release. The score featured in the film comes courtesy of John Debney (who's currently in pre-production on another Biblical epic, "Mary") and ended up being nominated for an Academy Award.

That Oscar nom probably helped assure Mel Gibson that he was right to change his mind about including music, as originally he considered having no musical score whatsoever for "The Passion of the Christ." This came from his "drive for authenticity" with the project, and "authenticity in the score would be very difficult since so little is known of the music of the period and what little is known would likely be unpalatable by a modern audience," as pointed out by James Southall in his review of Debney's score at Movie Wave.

5. Those subtitles almost never existed.
Nothing in "The Passion of the Christ" better represents Mel Gibson's "drive for authenticity" than the spoken dialogue, which is entirely in Aramaic and occasionally in Latin. Shooting in these two "dead languages" made it hard enough for Gibson to secure outside funding for the film, but what really made the project untouchable in Hollywood's eyes might've been Gibson's early decision to not include subtitles.

"Caravaggio's paintings don't have subtitles, but people get the message. The Nutcracker Ballet doesn't have subtitles, but people get the message. I think that the image will overcome the language barrier. That's my hope," said Gibson in a 2002 interview with Zenit.org.

"I'm just trying to be as real as possible," Gibson continued. "There is something kind of startling about watching it in the original languages. The reality comes out and hits you. Full contact. I know we are only re-creating, but we are doing the best we can to simulate an experience of really being there."

Gibson eventually felt that simulated experience could benefit from actually knowing exactly what everyone was saying and subtitles ended up being included in the completed film.

Jim Caviezel in 'Passion of the Christ' (Newmarket)

6. Jim Caviezel got hit by lightning (literally).
We guess that's a sign from God that he's doing a good job?

"I was lit up like a Christmas tree!," said Jim Caviezel in a 2004 interview with The 700 Club. "I was doing the Sermon on the Mount. I knew it was going to hit me about four seconds before it happened. I thought, 'I'm going to get hit.' And when it happened, I saw the extras grab the ground. What they saw was fire coming out the right and left side of my head. Illumination around the whole body. And during the shot they said, 'Do you have it on camera?'"

Unfortunately, that moment wasn't captured for posterity.

"What happened was Mel [Gibson] had said 'Action' and the cameras were panning to me and here is where this light just flashed," said Caviezel. "And by the time the cameras got to me, I hear Mel screaming out, 'What the heck happened to his hair?' I looked like I went to see Don King's hair stylist."

Caviezel wasn't the only person to get struck by lightning during the production, as the actor reports that assistant director Jan Michelini was actually zapped twice.

7. The film inspired real-life on-set conversions.
Italian actor Luca Lionello plays the role of Judas Iscariot, the apostle who betrays Jesus with a kiss in the Garden of Gethsemane. Portraying the man who hands the Son of God over to the authorities made for a life-changing experience for the actor, who went from being an "angry atheist" to a Christian over the course of the production.

"[Lionello] started out the film as an angry atheist — that was his spiritual perspective and he had no qualms about saying so," said Father John Bartunek in a 2004 interview with the National Catholic Register about his experiences while visiting the set of "The Passion of the Christ." "I remember when the initial version of the film was complete and they were re-recording some of the dialogue. I was sitting in the sound room before the actor was going to do the dubbing. He asked for confession. Apparently he had been completely transformed by the experience. He baptized his children, sanctified his marriage and came back to the Church."

Lionello wasn't the only one involved in the production to turn to Christianity over the course of filming.

"One of the guys working on the film was a Muslim. He was one of the guards who beat me, and he converted," said Jim Caviezel in his 2004 interview with The 700 Club. "He had a real big experience there, you know."

8. Mel Gibson is in the movie.
Well, some of his body parts are, anyway. It's Gibson's left hand that nails Jesus to the cross, a symbolic gesture of the director's belief that his telling of the Passion holds all humanity responsible for the death of Jesus, according to People.com. And, he has said, "I'm first in line for culpability. I did it."

According to the DVD commentaries, Gibson also supplies the foot of Jesus in sandals when he's approached by Mary Magdalene and the arms that tie Judas' suicide rope.

California Couple Finds $10M Buried Treasure in Back Yard

By Dina Abou Salem | ABC News Blogs

• 
  California Couple Finds $10M Buried Treasure in Back Yard (ABC News)

A California couple spotted the edge of an old can on a path they had hiked many times before. Poking at the can was the first step in uncovering a buried treasure of rare coins estimated to be worth $10 million.
"It was like finding a hot potato," the couple told coin expert Dr. Don Kagan from Kagin's, Inc. The couple hired the president of Kagin's, Inc. and Holabird-Kagin Americana, a western Americana dealer and auctioneer, to represent them.
"Since 1981, people have been coming to us with one or two coins they find worth a few thousand dollars, but this is the first time we get someone with a whole cache of buried coins… It is a million to one chance, even harder than winning the lottery," Kagan told ABCNews.com.
The couple is trying to remain anonymous after finding the five cans of coins last spring on their Tiburon property in northern California and conducted an interview with Kagin.
"I never would have thought we would have found something like this. However, in a weird way I feel like I have been preparing my whole life for it," the couple said.

Credit: Saddle Ridge Hoard discoverers via Kagin's, Inc./AP Photo"I saw an old can sticking out of the ground on a trail that we had walked almost every day for many, many years. I was looking down in the right spot and saw the side of the can. I bent over to scrape some moss off and noticed that it had both ends on it," they said.

It was the first of five cans to be unearthed, each packed with gold coins.
"Nearly all of the 1,427 coins, dating from 1847 to 1894, are in uncirculated, mint condition," said Kagan told ABCNews.com.
He said Tuesday that the couple plan to sell most of the coins, but before they do, they are "loaning some to the American Numismatic Association for its National Money Show, which opens Thursday in Atlanta."
"Some of the rarest coins could fetch as much as $1 million apiece," said Kagan. He also said that they wish to sell 90 percent of the collection through Amazon.com and on the company's website.
"We'd like to help other people with some of this money. There are people in our community who are hungry and don't have enough to eat. We'll also donate to the arts and other overlooked causes. In a way it has been good to have time between finding the coins and being able to sell them in order to prepare and adjust. It's given us an opportunity to think about how to give back," said the couple.
Kagan and his colleague David McCarthy, senior numismatist and researcher at Kagin's, met with the couple last April, two months after the hoard was found.

When McCarthy and Kagan told the couple that their bonanza will be in the annals of numismatic stories for quite some time, the couple said, "It would have been quite a pity not to share the magnitude of our find. We want to keep the story of these coins intact for posterity."

Credit: Saddle Ridge Hoard discoverers via Kagin's, Inc./AP Photo

Bhutan's sacred secrets

Tempa Wangdi,
Trashiyangtse,
Thinley Zangmo
Kuensel

Paro, Bhutan February 23, 2014 1:00 am

Taktshang Monastery, the Tiger

Sites linked with the 8th century Guru Rinpoche abound in the Himalayan Kingdom, but many remain little known and rarely visited

Walking uphill to the Tiger's Lair in Paro is a frightening experience. Taktshang, perched on a rock face and a vertigo sufferer's worse nightmare, is one of the most visited nyes (sacred places) in Bhutan.

This is the place Guru Rinpoche flew to on the back of a tigress, the form taken by his consort and disciple Yeshey Tshogyal. Stories of his 8th-century adventures to transmit the dharma here form the founding myths of Bhutanese Buddhism.

As we reach the cluster of temples, beads of water cascade down the rockface forming the waterfall known as Shekar chhu.

According to legend, this is the rosary of Guru Rinpoche, which was shattered by a demon then just as quickly gathered up by a kneeling Yeshey Tshogyal. Because no bead was lost, Guru Rinpoche was able to subdue the demon. Imprints of where Khando knelt can still be seen on the rock.

The legends of Taktshang are the best known in the country and draw both local Buddhist pilgrims and curious visitors from abroad.

But less known are the stories of the many nyes just as sacred as Taktshang that have remained hidden, cut off or unexplored, some under thick forest.

One of the many such spiritual "secrets" is Om Bha nye in Trashiyangtse. The reason few have ventured to Om Bha is its inaccessibility. A 10-hour drive east from Paro still leaves you with a two-hour trek through the oak-forested mountains.

You know you've reached Om Bha nye when you see the monastery - another cliff-hanger - and its statue of Guru Rinpoche.

Visitors who come armed with binoculars can peer down to the valley floor and pick out the pillars that mark the border with India.

"Guru Rinpoche came to Om Bha after having a vision of a snake demon that was tormenting the locals here," says the monastery's caretaker, Neten, 51.

"After two months of meditation he was able to summon the power to subdue the demon," explains Neten.

Before leaving, Guru Rinpoche inscribed the sacred om aah syllable into the rockface, giving the place its name.

He also hid religious treasures in the caves and rockfaces, "But since there is no written document most of the treasures remain hidden," says Neten.

"Even my grandfather didn't know what other sacred spots here might exist.

"Today only one-third of the nye is known, while the rest is yet to be discovered."

Besides the inscriptions on the rockface, there are other sacred features at Om Bha, like the cave in which Guru Rinpoche meditated, and his chakar, or walking staff.

And yet this holy site blessed by the Guru is little known outside the local area.

Though Om Bha nye has seen an increasing trickle of visitors, Neten says the majority of Bhutanese have never heard of it.

"Visitors are so few that the nearby home-stay service remains unused," confirms local official Dechen Wangdi.

More accessible but also little-known is Tshelung nye, 43 kilometres south of the capital, Thimphu. Nestled among pine trees and colourful prayer flags in a cleft between mountains, Tshelung's spiritual power is drawn from its longevity blessing.

The road comes to an end at a parking lot, from where we strain our necks to see the monastery. A 10-minute trek up steep mountainside takes us to its stone walls, beautifully draped with colourful prayer flags.

A monk, Dawa Gyeltshen, greets us and we are ushered into the monastery to learn more about the 29 sacred spots that surround the place.

Dawa Gyeltshen, 31, is the fifth generation of his family to have taken care of Tshelung.

He leads us to a small room below the main hall where the Guru is said to have stayed.

After meditating here for four months, he summoned up a vision of Tsepamey, the God of Longevity, who offered him the tshey gi bumpa [vase of longevity]," Dawa Gyeltshen tells us. Since then pilgrims have travelled here in the hope of being blessed with long life.

"Tshe means the life that everyone holds; lung means receiving the blessings for long life and nye means a place to receive the blessings," explains the monk.

But those who can't make the journey here needn't worry. Guru Rinpoche also declared that the mere thought of visiting this sacred place could add years to a devotee's life.

The 29 places of sacred power that surround Tshelung Monastery include the Guru's footprint, from which drupchu (holy water) is said to spring, the rock on which he slept and left the imprint of his elbow, and the remains of a demon he subdued and imprisoned in a boulder.

"Despite its sacredness, like many other nyes in the country, Tshelung remains unknown to many," says Dawa Gyeltshen. "Some know of its existence but don't know where it is, while others have never heard of it."

The road, which was built last year, has brought in more pilgrims. "It has now become important to construct modern infrastructure to reach even places like nyes, so people can visit these important sites more easily," says Dawa Gyeltshen.

วันอังคาร ที่ 25 กุมภาพันธ์ 2557

หนีหนาวไปอลาสก้า

Posted by พี่ก๊วย 

ปีนี้เมืองไทยอากาศหนาวจริง ๆโดยเฉพาะทางเหนือ จะว่าไปแล้ว เมื่อก่อนก็เคยเย็นยะเยือกแบบนี้นะ แต่ไม่ได้เป็นข่าวคึกโครมเหมือนปัจจุบัน อดคิดถึงตอนจบปริญญาเอกจากมหาวิทยาลัย John Hopkins ของอเมริกา (ซึ่งฉันเรียกตามอาการคนไปเรียนว่า‘จอนหอบกิน’) แล้วไปฉลองกันที่อลาสก้าไม่ได้  ใครว่าอลาสก้ามีแต่หนาวเหน็บ ขอเถียงหัวชนฝา หน้าร้อนก็ใช่ย่อยเสียเมื่อไหร่     ครานั้นรวบรวมพรรคพวกได้สามใบเถา พี่สาวเป็นรุ่นน้องเรียนจบปริญญาโทส่วนน้องสาวทั้งสองบินมาจากเมืองไทยมาร่วมฉลองปริญญา การจัดเที่ยวของฉันยังคงนโยบายเดิมคือ ‘ถูกทศนิยมแบบรสนิยมเยี่ยม’ หรือพูดง่าย ๆ ว่า ‘เที่ยวแบบราชาในราคายาจก’          เครื่องบินตกหลุมอากาศอย่างแรง บินเอียงวูบไปวูบมา ผู้โดยสารในเครื่องมีแต่ผู้เฒ่าผมขาวโพลนหรือไร้เส้น หัวดำสี่คนอย่างเรายังไม่อยากตาย ระหว่างลุ้นอย่างใจหายใจคว่ำล้อก็กระแทกพื้นถึงจุดหมายอย่างปลอดภัย เรารีบเผ่นไปติดต่อรถเช่าที่จองไว้ แต่ดันมีปัญหา กว่าจะจัดการได้จนมาถึงโรงแรมก็ราวเที่ยงคืน แล้วก็เจอปัญหาอีกเพราะเขาจะคิดเงินเพิ่ม ฉันต้องใช้วิทยายุทธ์งัดลูกอ้อนเข้าสู้ ได้ผล เข้านอนได้ไม่กี่ชั่วโมง ยังหลับไม่ถึงไหน สัญญาณเตือนภัยก็กรีดเสียงกลางดึกดังไปทั้งโรงแรม   “เขาซ้อมแผนไฟไหม้หรือพี่” น้องถาม “ไม่ใช่   ของจริง” ฉันยืนยัน “จริงรึ” “เอาแค่หนังสือเดินทางกับกระเป๋าเงินไปเร็ว” “ไม่น่าจะใช่นะพี่” “ที่อเมริกานี่ของจริง” “ข้างนอกไม่เห็นมีใครเลยพี่” น้องอีกคนผลุบหัวเข้ามาหลังจากชะโงกหน้าออกไปดูนอกห้องนอน “เขาเดินกันไปแล้วหละ ไปเถอะ” “รออีกเดี๋ยวนะ” “ถ้ากระนั้นแล้ว พี่ขอเผ่นก่อน” ฉันรีบเดินออกจากห้อง สามใบเถารีบคว้าของสำคัญแล้ววิ่งตาม         เราเดินลงบันไดหนีไฟ พบปะแขกที่มาพักเดินอย่างเร่งรีบแต่เป็นระเบียบเรียบร้อยลงสู่ห้องโถงด้านล่างของโรงแรม มาถึงเป็นกลุ่มสุดท้าย ที่อเมริกานี่เจ้าหน้าที่ดับเพลิงจะตรวจสอบจนแน่ใจว่าปลอดภัยจึงจะอนุญาตให้กลับขึ้นไปพักได้ เราเดินงัวเงียกลับไปหลับต่อได้ไม่นานนัก ก็ต้องรีบตื่นแต่เช้าเพื่อออกเที่ยว จะว่าเช้าก็ไม่เชิงเพราะพระอาทิตย์แทบไม่ตกดินในหน้าร้อนของอลาสก้า จึงเป็นช่วงเวลาทองไม่กี่เดือนของผู้คนที่นี่  อย่างเมืองหลวง  Anchorage อุณหภูมิที่เคยรายงานคือตั้งแต่ 38 °C  เท่าบ้านเรา จนถึงติดลบ −62 °C ให้นึกถึงยอดดอยอินทนนท์ ที่มีเหมยขาบ (น้ำค้างเป็นน้ำแข็ง) เพียบ ยังแค่ -2 °C เลย ดังนั้นมันเย็นจนหูแทบหลุดเชียวหละ บางที่หิมะอาจสูงถึง 2 เมตรได้สบาย ๆ           อเมริกาซื้ออลาสก้ามาจากรัสเซียราวร้อยสี่สิบปี  ชื่อมีความหมายว่าแผ่นดินใหญ่ (the mainland หรือ great land) มีหลายชนเผ่าดั่งเดิมอาศัยอยู่ก่อนที่พวกยุโรปจะอพยบเข้ามาตั้งรกราก  เมื่อราวสองร้อยปีมาแล้วมีโรคฝีดาษระบาดหนักทำเอาบางชนเผ่าแทบจะสูญสิ้นไปเลยทีเดียวมล รัฐอลาสก้าถือว่าใหญ่สุดในประเทศอเมริกา แต่ทว่าคนอยู่อาศัยน้อยมาก ติดอันดับบ๊วย   จะเที่ยวได้ไม่กี่เดือนในรอบปี ซึ่งช่วงที่ฉันไปเป็นจะเข้าสู่ฤดูร้อนเพราะราคาถูกกว่า แต่โชคดีที่ปีนั้นมันร้อนเร็วจึงได้จ่ายราคาสบายในบรรยากาศสุดสวย  ที่ต้องไปเยือนคือขุนเขา Mount McKinley (หรือDenali) เพราะสูงที่สุดใน Alaska และอเมริกาเหนือ สูงถึง 6,168 เมตรเหนือระดับน้ำทะเล               อาหารประจำถิ่นคือไอศกรีมอลาสก้า Akutag ซึ่งหน้าตาไม่ค่อยเหมือนไอศกรีมสักเท่าไร เพราะมันทำจากไขมันกวาง reindeer น้ำมันของแมวน้ำ ปลาแห้งและผลเบอร์รี่ ที่น่าทานกว่าคือปลาแซลมอน กับปลาตาเดียว ส่วนดอกไม้ประจำรัฐคือ Forget-me-not ดอกเล็ก ๆ น่ารัก ขนาดราวเวนติเมตร มี 5 กลีบสีม่วงบ้างชมพูบ้าง เกสรตรงกลางสีเหลือง  เวลาไปเยือนบ้านเมืองอื่นฉันจะโอกาสทุกครั้งไปตะลอนตามตรอกซอกซอยดูวิถีชีวิตชาวบ้านหรือพักตามบ้านคนท้องถิ่นที่เปิดรับนักท่องเที่ยว วิธีการเที่ยวแบบประหยัดสุดหรูก็คือเข้าไปประมูลค่าห้องของโรงแรมสี่ดาวทางอินเตอร์เน็ตก่อน มักจะเป็นห้องที่เหลือไม่กี่ห้องหรือแขกยกเลิก ต้องระวังเพราะบางโรงแรมที่ดูเหมือนจะดีแต่เจ๊งไปแล้ว   ทั้งนี้จะเลือกวันแรกกับวันกลับและวันที่เดินทางข้ามเมืองถึงค่ำ ๆ ไว้ก่อน เพราะหลงทางได้ง่าย เสียเวลาเที่ยว จากนั้นก็ค่อยไปหาเอาดาบหน้าคือบ้านเรือนที่เปิดรับนักท่องเที่ยว ซึ่งมักจะมีหมายเลขโทรศัพท์ประจำสำนักงานให้โทรเข้าไปติดต่อจองห้องพัก “ลดหน่อยได้ไหมคะคุณป้า” ฉันเว้าวอน “ราคาเดียวลดไม่ได้” เสียงป้าดังมาตามสาย “อีกนิดหนึ่งนะคะ” ฉันออดอ้อนต่อ “ไม่ได้ ราคาเขาตั้งไว้แล้ว” เสียงป้าดังเข้มขึ้น “โอ๊ย…คุณป้า เราเป็นนักศึกษาเพิ่งเรียนจบเก็บหอมรอมริบกันมาตั้งนาน เลือดตากระเด็น กะจะมาฉลองสักครั้งในชีวิต ลดอีกสักนิดหนึ่งนะคะ” “…..” ป้าเงียบหรืออึ้งลูกตื้อก็มิรู้ได้ “เรารวมกันอยู่ห้องเดียวก็ได้ ขอลดอีกอีกสักนิดสักหน่อยเถอะค่ะ” ฉันต่อรอง “งั้นเอาเท่าที่มีปัญญาจ่ายก็แล้วกัน” ป้าแกตัดรำคาญ “เฮ้ คุณป้าใจดีที่สุดเลย ขอพระเจ้าอวยพรให้คุณป้าให้มีความสุขกายสุขใจค่ะ” สำเร็จ ประหยัดเงินไปอีกโข            เราขับรถมาตามที่อยู่เจอบ้านยังกับปราสาทขุนนางเพราะเจ้าของบ้านอพยบมาจากอังกฤษทำลอกเลียนมา โอ้โฮเฮะ ยังกับวังขุนนาง คุณลุงคุณป้าท่าทางใจดีกับหมาสีน้ำตาลตัวใหญ่น้อง ๆ ลูกวัวออกมาต้อนรับ ตอนแรกนึกว่ามันขู่ ดู ๆ ไป ดู ๆ มา มันน่าจะเป็นโรคหอบหืดมากกว่า หายใจเสียงดังเชียว คุณลุงคุณป้าพาเราชมบ้าน ย่างก้าวแรกพ้นประตูไม้หนาหนักเข้ามาเจอเพดานสูงลิ่วแขวนโคมไฟอันใหญ่ระย้อยระย้าลงมา มีห้องเก็บเสื้อหนาวด้านขวา ส่วนด้านซ้ายมีประตูไม้ทรงโค้งแบบปราสาทเจ้าหญิงเจ้าชาย เหนือประตูมีกระบี่ไขว้บนโล่แขวนไว้ ฉันคิดว่าต้องเป็นห้องเก็บหีบสมบัติหรือทางลับลงใต้ดิน ที่ไหนได้เป็นห้องส้วม ประตูไม้หนาใหญ่ถัดไปเปิดสู่ห้องรับแขกที่ตั้งเปียโนไว้ตรงทางเข้า พื้นห้องปูลาดด้วยพรมสีขาวนุ่ม กลางห้องมีชุดรับแขกฟูกหนาสีขาวลายปักสีทองเข้าชุดกับหมอนอิงขลิบทองและผ้าม่าน  โต๊ะทรงเตี้ยทำด้วยไม้แกะสลักลวดลายวิจิตร ปูด้วยกระจก เข้ากับโต๊ะตั้งโคมไฟและกรอบรูปไม้ติดผนัง จะทรงไหนยุคไหนฉันมิรู้เลย  รู้จักแต่ขาสิงห์เมืองไทย แม้แต่   จากนั้นผู้อาวุโสก็พาเดินขึ้นบันไดไม้ไปห้องนอนชั้นบน มองเห็นโคมไฟระย้า เราขนของเข้าไปรวมในห้องเดียว เพราะจองมาห้องเดียว ไม่รู้ว่าท่านเอ็นดูในความใสซื่อของเราหรือเปล่า เปิดให้พักอีกห้องโดยไม่คิดเงินเพิ่ม ฉันมิอาจปฏิเสธให้เสียน้ำใจ           ตอนเช้าป้าทำอาหารให้ทาน   ห้องทานอาหารอยู่ด้านหลังบ้านมีกระจกรายรอบมองเห็นป่าสีเขียวผ่านม่านเล็ก ๆ น่ารัก ขณะที่เราสรรเสริญเจ้าของไปทานอาหารเช้าที่ทำเส้นร้อน ๆ หอมฉุยในบรรยากาศรื่นรมย์ไป ฉันก็เห็นอะไรดำ ๆ ทะมึนแวบเข้ามาในลานสายตา “เฮ้ย พี่ตาฝาดไปหรือเปล่า” หรือว่าราคารวมดูผีด้วย “อะไรเหรอ” “นั่น ๆ ตะคุ่ม ๆ อยู่นั่น” “ไม่เห็นอะไรเลย ตาฝาดไปมั่ง” “…..” เราเงียบกริบมองหน้ากันเลิ่กลั่ก  “เฮ้ย! ” พวกเราร้องเสียงหลง เมื่อเห็นสัตว์สี่ขาตัวดำใหญ่พอ ๆ กับควายใส่ส้นสูงวิ่งผ่านหน้าต่างไปอย่างรวดเร็ว เราวางมีดวางซ่อมโดยมิได้นัดหมายวิ่งตามไปดูอีกฟากหนึ่งของห้องอาหาร  ที่แท้เป็นตัว moose ที่คนไทยเรียกว่ากวางมูซนั่นเอง ไม่ต้องไปเสียเงินดูที่ไหน มาอวดโฉมให้ชมถึงบ้านเลย              อีกหนึ่งอย่างที่ฉันหลงใหลคือการล่องแก่ง  ไปมาหลายที่รวมทั้งประเทศซิมบับเว รัฐโอไฮโอของประเทศอเมริกา แต่ทุกที่จะไม่เหมือนที่อลาสก้านี่  เพราะหนาวเหลือใจ ต้องใส่ชุดกันน้ำ (dry suit)  ซึ่งแต่งยากกว่าชุดดำน้ำแบเปียก (wet suit) เยอะเลย ประการแรกต้องใส่เสื้อหนาวกางเกงขายาว ซึ่งฉันใส่มาแต่กางเกงขาสั้นเสื้อยืดบาง ๆ แล้วแยงขาลงไปในขากางเกงก่อนที่จะมุดหัวเข้าในส่วนบนที่แบะออก เอาแขนเสียบเข้าไปในรูแขนด้วย จากนั้นดันหัวออกมาทางรูคอ แล้วมีคนรูดซิบให้ด้านหลัง ใส่ถุงมือกับรองเท้า แล้วสวมเสื้อชูชีพทับอีกที จะว่ายน้ำเก่งแค่ไหนก็ไม่ได้รับการละเว้นเรื่องความปลอดภัย    ต้นไม้สองฟากธารโบกสะบัดทักทายแพยางของเราที่น้าสายน้ำโอบอุ้มลัดเลาะไปตามเกาะแก่ง พี่สายลมตามมาหยอกเอินเป็นระยะ ๆ ขณะที่พ่อตะวันห่มไออุ่นให้เราไปตลอดทาง ทุกอย่างดูดีเลิศประเสริฐศรีไปหมด ยกเว้นอย่างเดียว เท้าเย็นจนจะเป็นไอศกรีมกล้วยไปแล้ว            เราแวะไปดูสุสานซึ่งจะแปลกกว่าที่อื่นก็ตรงที่บนหลุมศพแทนที่จะมีไม้กางแขน หรือหินสลักชื่อ หรือฮวงซุยแบบจีน แต่กลับเป็นบ้านหลังเล็ก ๆ คล้ายบ้านตุ๊กตาเรียงรายอยู่ทั่ว ดู ๆ ไปเหมือนชุมชนของคนตายยังไงยังงั้น             อีกที่ซึ่งขาดไม่ได้คือล่องเรือดูปลาวาฬและธารน้ำแข็ง (glacier) ธารน้ำแข็งนั้นมีให้ดูแน่ แต่ไม่รับประกันว่าจะได้เห็นปลาวาฬหรือเปล่าเพราะมิสามารถจะคาดเดาใจมันได้  เรือแล่นผ่านฝูงแมวน้ำที่ขึ้นไปนอนอืดถึกผึ่งพุงบนก้อนน้ำแข็งอย่างสำราญใจ สักพักใหญ่ก็จอดเทียบให้เราเดินเลาะเล่นบนธารน้ำแข็งสีขาวเหลือบฟ้า  ก่อนจะกลับขึ้นเรือต่อหาดูปลาวาฬอีกครา อุ๊แม่เจ้า โชคดีสุด ๆ ได้เห็นทั้งวาฬเพชฌฆาต และวาฬอีกสองชนิดจำไม่ได้ว่าชื่ออะไร มันว่ายพ่นน้ำมาข้างเรืออยู่นานพอดู               ตอนแรกก็นึกว่าอลาสก้าหนาวจนยุงอยู่ไม่ได้ ที่ไหนได้ ยุงเยอะมาก ตัวมันใหญ่ยักษ์จนเขาเรียกเล่น ๆ ว่าเป็นนกประจำรัฐ มันกัดจนชนิดที่ว่ามีมุ้งคลุมหัวกับถุงมือขายเป็นล่ำเป็นสันเลยละ ตอนมันจิกปากเสียบลงไปในเนื้อหนังฉันจนบวมเป่ง เป่าเท่าไหร่ก็ไม่หลุด เอานิ้วเขี่ย ๆ ก็ไม่ออก  มันโยกหัวตามนิ้วจนเกรงว่าหัวมันจะหลุดจากบ่า จึ่งต้องยอมให้มันดูดดื่มเลือดไปเลี้ยงลูกมันสักครา            เจ้าหน้าที่อุทยานที่นี่เรียนรู้จากความผิดพลาดของ อุทยานเลื่องชื่ออื่น ๆ ในอเมริกาซึ่งปล่อยนักท่องเที่ยวเป็นใหญ่จนสัตว์ป่านิสัยเสีย คุ้ยขยะกิน ไม่ทำมาหากินตามธรรมชาติ แถมยังมีเรื่องมีราวกับผู้คนเป็นระยะ ๆ  ดังนั้น กฎที่นี่จึงเข้มงวด ต้องใช้รถอุทยานเข้าไป รถส่วนตัวต้องจองล่วงหน้าและมีจำนวนจำกัด ขยะทุกอย่างต้องขนออกมาหมด เขาใช้กล่องอาหารจากกระดาษที่นำกลับมาทำใช้ใหม่ สอนวิธีพับทิ้งและเรื่องอนุรักษ์ อันที่จริงคนอเมริกาใช้ของเปลืองมากไม่ว่าจาน ชาม แก้ว มีด ช้อน ซ่อม กระดาษเช็ด และของในชีวิตประจำวันอีกมากมายแบบใช้ครั้งเดียวทิ้ง การนำกลับมาทำใช้ใหม่ (recycle) นั้นก็ดีอยู่แต่ที่ดีกว่าคือการใช้ซ้ำ (reuse) เพราะอย่างแรกสิ้นเปลืองพลังงานมากเช่นกัน ถึงกระนั้นก็ยังดีที่พอมีผู้คนซึ่งคำนึงถึงสิ่งแวดล้อมมาช่วยกันดูแลโลกป่วยของเรา            พนักงานขับรถพาเราเลาะเลียบไปตามถนนดินแดง เมื่อพบเห็นสัตว์ตามสุมทุมพุ่มไม้ก็จอดรถดูเงียบ ๆ  ห้ามลงจากรถวิ่งแล่นแต้ไปถ่ายรูปเด็ดขาดอาจโดนหมีตบกระบาลแบะ หรือกวางขวิดก้นได้  สำหรับพวกบ้าถ่ายรูปกับบ้าเดินเขาก็มีจุดจอดให้ได้ยืดเส้นยืดสายกัน   “ถ้าตาดี ๆ จะเห็นแกะดอลขาวที่เดินไต่ตามหน้าผาสูง” “ไม่เห็นสักตัว” ฉันบ่นหลังชะเง้อชะแง้หาอยู่นาน “ไม่เห็นเหมือนกันพี่” สาว ๆ ยืดคอหา “นั่นไง ๆ” เสียงคุณตาตะโกนมาจากด้านหน้า “ไหน ๆ” เราเผ่นไปด้านหน้าเกาะกระจกดู “ไหนนะ”  ฉันยืดคอ หดคอ เอียงคอ แกว่งคอดู ยักเห็นเห็น “นู๊นไง ๆ ขาว ๆ วิ่งลงมาตรงหน้าผา” “เออ ใช่ ๆ ” “เอ๊ะ ทำไมมันวิ่งเร็วปานเหาะอย่างนั้นหละ” ฉันชักไม่แน่ใจว่าแกะบ้าอะไรจะไวปานวอก “เฮ้ย นั่นมันรถบัสสีขาวนี่หว่า” เสียงคุณปู่ดังมาจากอีกเก้าอี้หนึ่งด้านหน้า “นี่แหนะ ตาบ้า” ยายที่นั่งข้าง ๆ เอาศอกถองเข้าที่พุงคุณตากึ่งงอนกึ่งอายที่หวานใจทำเอาคนวุ่นไปทั้งรถ “..อิ อิ ” ไม่ได้หัวเราะเยาะดอกนะแต่อดขำในความน่ารักของคุณตาคุณยายไม่ได้ “นู้นไง ๆ แกะ” เสียงย่าอีกคนตะโกนขึ้นจากอีกซีกรถ “ไหน ๆ ” “ไต่หน้าผานั่นไงเป็นฝูงเลย” “ใช่ ๆ แกะจริง ๆ พี่” น้อง ๆ ตะโกนเรียกฉันที่นั่งเอื่อยเฉื่อยหลังจากระริกระรี้ไปดูแกะรถบัสมากไปหน่อย  “เออวะ”  ฝูงแกะที่เห็นลิบ ๆ ตรงหน้าผาเป็นฝูงเดินและเล็มหญ้า ตัวมันอ้วนฟูด้วยขนขาวเป็นปุยกอปรกับเขาโค้งม้วนเหมือนแสกผมตรงกลางเสยเป็นพวงออกไปสองข้างยกเชิดขึ้นเล็กน้อยเสมือนหนึ่งผู้ลากมากดีใส่หมวกโก้เก๋กับชุดคลุมขนแกะสุดหรูมาออกงาน “กวาง ๆ ” “ไหน ๆ ” “ในพุ่มไม้ด้านซ้ายค่ะ” “ไม่เห็นอะไรเลย มีแต่พุ่มไม้สีน้ำตาล” “โอย…พี่ ไอ้ที่ไหว ๆ อยู่นั่นไง” “ใช่จริงด้วย อยากสายตายาวเหมือนแก๊งผู้เฒ่าจังเลย”  ฉันมองตามนิ้วชี้จึงเห็นเขากวางชูเด่นเป็นสง่ากลางพงหญ้าสีน้ำตาล “ตาถั่ว” โดนเหน็บเข้าจนได้        เราแวะไปเดินป่าดูหมีที่ทะเลสาบ Eagle  เจ้าหน้าที่อุทยานสอนพวกเราก่อนปล่อยให้เดินลัดเลาะตามป่าดูธรรมชาติ “ถ้าเจอหมีพันธุ์นี้ให้หยุดอยู่นิ่ง ๆ หรือแกล้งตาย  มันจะไม่ทำอะไร แต่ถ้าเจออีกพันธุ์หนึ่งต้องตะโกนเสียงดัง ๆ ขู่ แล้วมันจะหนีไป” ความรู้ไม่เป็นปัญหาสำหรับฉัน แต่เรื่องใหญ่กว่าคือดูพันธุ์หมีไม่เป็น ครั้นจะทักทายโอภาปราศรัยไถ่ถามสายพันธุ์มันคงไม่เปิดโอกาสให้ “อึ๋ย…” ฉันพูดไม่ออกเมื่อเห็นหมีสีน้ำตาลดำตัวยังกับตู้แช่แข็งอยู่ปลายทางเดิน  แหล่ตาดูฝรั่ง  2 – 3 คน ที่เดินมาด้วยว่าเอาไงดี “จะนิ่ง ๆ หรือจะตะโกนดี” ฉันถามหยั่งเชิงดู “มันน่าจะไม่เดินมาทางนี้ดอก” พ่อฝรั่งตาน้ำขาวมากับแฟนสาว “ฉันว่ามันเดินส่ายหัวมาทางนี้นะ” เท้าที่ก้าวเดินไปข้างหน้าหยุดกึกโดยไม่ยอมรับคำสั่งจากสมองต่อไป ลมหายใจสุดแผ่วกลัวมันจะได้ยิน “ผมว่าเผ่นดีกว่าตัวมันใหญ่มาก” ว่าแล้วคู่หนุ่มสาวก็จ้ำอ้าวออกไป ทิ้งฉันให้เดียวดายโด่เด่อยู่ผู้เดียว “เฮือก” ฉันสูดลมหายใจเฮือกใหญ่ นึกถึงคำสอนพระอาจารย์ที่เล่าถึงพระธุดงค์ที่ประจันหน้ากับเสือกลางป่าสามารถรวมจิตจนบรรลุเป็นพระอริยะเจ้าได้  แล้วตัดสินใจเผ่น โดยเดินถอยหลังดูเชิง ก่อนจ้ำพรวดตามเขาไป             ขุนเขาแมกไม้สายธารที่กว้างใหญ่ไพศาลสุดลูกหูลูกตาของอลาสก้าช่างยิ่งใหญ่จนทำให้ฉันรู้สึกตัวกระจ้อยร่อยกระจิดริด เป็นเพียงแค่จุดหนึ่งในธรรมชาติที่ไร้ขอบเขต  แต่กลับเผลอใจให้อหังการอยู่ในโลกสมมุติอยู่ร่ำไป ปล่อยโอกาสแสนดีที่ได้เกิดมาเป็นคนไปโดยเปล่าประโยชน์ ต้องกลับตัวกลับใจใช้สติกำกับสัมมาทิฐิในห้วงเวลาที่เหลือน้อยลงไปทุกที และ มิรู้ได้ว่าจะหมดสิ้นเมื่อใด

China smog blocks sunlight, posing threat to agriculture, warn scientists

Researchers and agricultural firms notice a slowdown in plant growth and rise in sickly plants as air pollution cuts off much-needed sunlight

Stephen Chenbinglin.chen@scmp.com

Farmers clear out damaged watermelons from their rented greenhouse in Jiangsu province. Smog particulates have coated the panels of greenhouses at farms, blocking much-needed sunlight for plants. Photo: AP

Smog in China could block light and will bring disaster to agricultural production, mainland scientists warned.

Already, the choking air conditions – which blanketed one-quarter of the mainland’s land area – have had detrimental effects on agriculture.

He Dongxian, an associate professor with China Agricultural University’s College of Water Resources and Civil Engineering, said on Monday that the school conducted an experiment in Beijing on smog's effect on plants over the last few months and observed a drastic slowdown in photosynthesis, which is the main process that allows plants to survive.

Applied on a larger scale, such slowdowns could spell trouble for China’s agriculture, which contributes some 10 per cent to its GDP.

Farm output would likely be affected by serious air pollution in winter and spring, with the prices of many agricultural products expected to increase this year. There are concerns about food supply: China imported more than 70 million tonnes of food products last year, the largest ever, and the food self-reliance rate was reduced to less than 90 per cent, according to government figures.

[The plants] will be lucky to live at all. Now almost every farm is caught in a smog panic

HE DONGXIAN, ASSOCIATE PROFESSOR

In He’s tests, chilli and tomato seeds, which normally took about 20 days to grow into full-grown seedlings under artificial light in a laboratory, took more than two months to sprout at a greenhouse farm in Beijing’s Changping district.

Membranes and air pollutants sticking to the greenhouse’s surface cut the amount of light available for the plants by half, He said. Depriving plants of light means photosynthesis – the process by which plants convert carbon dioxide into oxygen and store a type of sugar to sustain its life processes – can hardly be sustained.

Most seedlings in the farm were weak or sick. “They will be lucky to live at all. Now almost every farm is caught in a smog panic,” she said, adding that the poor seedling quality would cut the country’s agricultural output this year.

If the smoggy weather persists or intensifies, China’s food supply would be under a serious threat, He said.

“A large number of representatives of agricultural companies had suddenly showed up in academic meetings on photosynthesis in recent months and sought desperately for solutions,” she said. “Our overseas colleagues were shocked by the phenomenon because in their countries, nothing like this had ever happened.”

Greenhouse farms, which occupy more than four million hectares of land and currently supply most of the mainland’s vegetables, would be the first to be hit by an agricultural crisis.

“Orange” and yellow” smog alerts – among the highest on the scale – remained in Beijing and other cities. The smog shrouded as much as one-fourth of China’s land area and the situation would not improve until Thursday, authorities said.

In the Chinese capital, the US embassy air quality index recorded smog levels of 432 micrograms per cubic metre at noon on Tuesday.

Digging for solutions

An October 2013 satellite image from Nasa shows heavy smog over much of eastern China. Beijing and other regions have been experiencing heavy smog for several months. Photo: AFP

Gao Tanggui, a sales manager for the Beijing Shinong Seed Company, said their farms had been severely affected by smog. Their plants were sickly and were growing slowly.

“The impact is definite and serious. Now everyone in the company, from farmers to salespersons, are deeply concerned,” he said.

Agricultural companies are experimenting with countermeasures, including installing expensive and electricity-guzzling artificial lighting, while many farms have dramatically increased the use of plant hormones to stimulate growth, Gao said.

A file photo shows a farmer clutching dried vegetable seedlings. This month, scientists warn of a drastic slowdown in plant growth and rise in sick plant harvests due to smog. Photo: AFPDr Fu Qiushi, a researcher with the Chinese Academy of Agricultural Sciences’ Institute of Vegetables and Flowers, said making an accurate estimate of smog’s effect on photosynthesis would be difficult due to the limitations of lab simulations.

Even the best artificial light cannot match natural light in all spectrums, adding uncertainty to test results. But “we can’t put two plants in the same area and measure their growth at the same time, with one under smoggy weather and the other blue sky. Such experimental challenges must be overcome to produce convincing results for official estimates”, she said.

Meng Jihua, associate professor with the Chinese Academy of Sciences’ Institute of Remote Sensing and Digital Earth, said scientists in other countries such as the United States had measured the effect of smog on agricultural output, but their models could not be applied directly to China because the smog was quite different from that in London or the US west coast.

He said air pollutants in China could absorb or deflect light with varying mechanisms and efficiency, and new mathematical models were needed, he said.

Chinese scientists had sufficient tools and data from remote sensing satellites to come up with a fairly accurate estimate on smog’s role in agricultural losses.

One challenge was to single out smog from other elements such as the level of rainfall and plant diseases.

With current technology, the estimate could be as accurate as 80 per cent. “Such studies are sensitive and their results will probably not be released to the public,” Meng said.

“Some government officials might worry that linking smog to agricultural production would prompt a panic. But there is no denying that the sunlight that reached Chinese soil had been dramatically reduced in recent years,” Meng said.