เรื่องการชี้ตำหนิเหรียญว่าแท้/เก๊

การชี้ตำหนิเหรียญว่าแท้/เก๊นั้นเป็นเรื่องละเอียดอ่อน เซียนพระทั้งหลายมักทำผิดพลาดบ่อยๆ เวลาเสนอหลักการลงไปในหนังสือมักมีข้อปัญหาให้โต้แย้งตลอดเวลา ทั้งนี้เพราะเซียนพระมักทำการวิเคราะห์เข้าข้างตนเองและภาคภูมิใจในเหรียญของตนเองนี่คือต้นเหตุ อีกทั้งไม่เปิดโอกาสตัวเองให้เข้าใจในเรื่องคำว่าแท้/เก๊ของเหรียญนั้นเป็นเช่นไรคือignoranceนั้นเองหรือที่เรียกว่า ineptitude

การชี้ตำหนิเหรียญว่าแท้/เก๊กับการชี้ตำหนิว่าเหรียญแท้ทุกเหรียญต้องเหมือนของตน มันเป็นคนละเรื่องย่อมเอามาเทียบกันไม่ได้ เหมือนกับการผลิตรถยนต์รุ่นเดียวกันยี่ห้อเดียวกันสีเดียวกันแต่เป็นคนละคันและไปบอกว่ารถของคนอื่นนั้นเก๋เพราะไม่เหมือนรถของตนทั้งๆที่ซื้อออกมาจากร้านเดียวกัน

การชี้ตำหนิเหรียญแท้/เก๊ของเซียนมักเอาเหรียญของตนเป็นหลักการใหญ่ ทั้งๆที่ตัวเองก็เห็นเหรียญแท้มาไม่กี่เหรียญเอาเป็นว่าอย่างไรเสียคงไม่เกินสองร้อยเหรียญแน่นอนและยิ่งในปัจจุบันยิ่งเป็นไปไม่ได้เลยที่จะได้สัมผัส  และโดยเฉพาะอย่างยิ่งเหรียญเก่าๆที่ดังๆมียอดผลิตเป็นหลักพันอย่างต่ำก็สามพันเหรียญ พวกเซียนจะมีโอกาสเห็นเหรียญแท้เป็นร้อยๆเหรียญหรือ? อันนี้ก็น่าสงสัย? ส่วนเหรียญเก๋ก็เช่นกัน พวกเซียนมีโอกาสเคยเห็นมาเป็นร้อยๆเหรียญหรือ? แต่ถ้าผลิตเองก็คงได้เห็นหรือสัมผัสมาแน่

จากการอ่านบทความมาบ่อยๆพบช่องว่างว่าพวกเซียนพระมักชี้ตำหนิเหรียญแท้/เก๊เข้าข้างตนเองมากๆทั้งนี้เพราะ
๑.ต้องการขายเหรียญแท้ของตัวเองในราคาแพงสุดกู่ โดยทำให้เหมือนว่าหาได้ยากเต็มที
๒.เหรียญของตนเองที่ขายไปในราคาแพงๆแล้วจะได้ไม่ถูกตำหนิว่าเก๊ได้
๓.เอาเหรียญเก๋ที่ตนเองซื้อผิดผลาดเองมาชี้ว่าแท้เพราะขายไปแล้วที่ราคาแพงๆและไม่กล้าซื้อคืนในราคาแพงๆหรือซื้อคืนก็ต้องหัก20% ยังไงก็ยังได้กำไร อันนี้ชั่วมากๆ
๔.เอาเหรียญแท้ของคนอื่นมาชี้ว่าเก๊ในหนังสือนิตยสารพระเครื่องของตนเองเพื่อdiscreditคู่แข่งขันทำให้เขาบรรลัยและทำให้การเล่นพระสับสลน่ากลัวมากๆ นิตยสารพระเครื่องของคนพวกนี้ทำให้วงการพระเครื่องเสียหายตลอดไป
๕.เอาเหรียญเก๊ที่ตนเองผลิตหรือมีมากๆมาชี้ว่าแท้เพื่อจะได้ขายเหรียญของตนเองได้เรื่อยๆ อันนี้ก็ชั่วสุดๆเช่นกัน

เพียงห้าข้อดังกล่าวข้างต้นก็ทำให้วงการเล่นพระเครื่องแย่แล้ว เพราะคนทั่วๆไปภายหลังมาเล่นพระเหรียญก็จะผิดผลาดกันไปหมด จะหาความจริงได้อย่างไร? เรื่องนี้นิตยสารพระเครื่องเคยใส่ใจบ้างไหมเพราะเป็นต้นเหตุของความบรรลัยในการเล่นพระเครื่งเลยทีเดียว

การชี้ตำหนิพระเหรียญว่าแท้/เก๊นั้น ต้องเปิดช่องว่างไว้ อย่าด่วนฟันธงลงไปว่า แท้/เก๊ ต้องเป็นเช่นนี้เช่นนั้นๆ เพราะพวกเราทุกคนยัง ineptitude อยู่ เราเกิดมายุคหลังๆข้อมูลที่เราได้มายังไม่ครบถ้วนจริงๆและเราทุกคนเห็นของจริงมาน้อยมากๆ เพียงแต่ว่าเราอาจจะรู้มากกว่าคนอื่นเขา แต่ไม่ใช่หมายความว่าเราเก่งที่สุดๆเลยหาคนใดมาเทียบไม่ได้ พระพุทธเจ้าเองยังเคยตรัสว่า "อย่าเชื่อในสิ่งที่พระองค์เองพูด"
อันนี้หมายความว่า พระองค์เปิดโอกาสให้ ดังนั้นพวกเซียนชี้ตำหนิพระเหรียญจึงไม่ควรฟันธงลงไปเด็ดขาด

พระเหรียญนั้นผลิตด้วยเครื่องจักร ก็ต้องมีข้อผลิตพลาดเช่นกัน ของที่ผลิตช่วงแรกๆย่อมคม/สวย/ดูง่าย/ขนาดเท่าๆกัน แต่ถ้าผลิตไปเรื่อยๆก็ย่อมสึกคือเกิดwear and tear ดังนั้นพระเหรียญชุดหลังๆจึงต้องมีข้อผลิตพลาดบ้างเป็นธรรมดา เช่น blur ไม่คม ตำหนิหาย ขนาดอาจผิดไป แม้แต่มาจาก block เดียวกัน ดังนั้นจะไปบอกว่าเก๊ได้อย่างไร แม้แต่วัสดุที่นำมาผลิตก็ก่อให้เกิดการผลิตพลาดได้เพราะความแข็งเกร่งไม่เหมือนกัน

เซียนพระที่มีโอกาสเขียนบทความเรื่องการชี้ตำหนิพระเหรียญแท้/เก๊ควรใฝ่ใจให้มากๆในเรื่องนี้ เพราะเรามีโอกาสแล้วอย่าทำผิดพลาด เพื่อชนรุ่นหลังจะได้สรรเสริญเราที่ทำดีและไม่เห็นแก่ตัวหรือเงินทอง
What you are now is the consequence of your action. 
พูดเรื่องนี้แล้วก็ขอพูดอีกเรื่องคือเรื่องพระผง/เนื้อดิน/เนื้อว่าน/เนื้อมวลสารอื่นๆ พระประเภทนี้มีแม่พิมพ์แต่ใช้คนกดเนื้อพระ ดังนั้นโอกาสผิดพลาดมีมากกว่าเหรียญเสียอีก จึงไม่ควรถือเอามากำหนดเป็นหลักการใหญ่ ในการชี้ว่าพระองค์นี้แท้/เก๊ ควรเอาเป็นเรื่องลองๆลงมา พระองค์ใดที่ติดชัดองค์นั้นๆก็ควรแพงสุดๆเพราะหายากโอกาสแบบนี้มีน้อยอันนี้เราไม่ว่ากัน การเล่นพระประเภทนี้ควรถือหลักการสากลที่ทำมาแต่อดีต คือพิมพ์ถูก/เนื้อใช่/ธรรมชาติถึง ก็พอแล้ว ส่วนเรื่องตำหนิก็ควรเป็นเรื่องรองๆลงมา

ม.โชคชัย ทรงเสี่ยงไชย
---------------------------------------------------------------------------------