ภารกิจตามหา “ปีศาจแห่งสายน้ำ”
วันอาทิตย์ที่ 12 สิงหาคม 2555 เวลา 00:00 น.
ความจริงแล้วจุดเริ่มต้นของเจเรมี่ก็ไม่ต่างจากนักตกปลาคนอื่น ๆ ที่ชื่นชอบมันในฐานะกีฬาหรือกิจกรรมอย่างหนึ่ง เขาเริ่มตกปลาในย่านซัฟโฟล์คสทัวร์ ก่อนที่จะหันไปตกปลาน้ำนิ่งโดยมีเป้าหมายอยู่ที่ปลาคาร์ปและปลาดุก เมื่ออายุ 16 ปี เขาเป็นสมาชิกกลุ่มศึกษาปลาคาร์ป อังกฤษที่อายุน้อยที่สุด ช่วงที่อายุยี่สิบต้น ๆ เจเรมี่ ตัดสินใจแขวนเบ็ด เนื่องจากเบื่อทะเลสาบที่พลุกพล่านของอังกฤษ ในปีค.ศ. 1982 เจเรมี่ออกเดินทางไปอินเดีย หลังจากได้รับแรงบันดาลใจจากบทความเกี่ยวกับการตกปลามาซีเยอร์ในนิตยสารฉบับ หนึ่ง
“ความสนใจหลักของผมคือสัตว์น้ำจืด ที่จริงผมก็สนใจสิ่งที่อยู่ในทะเล แต่ความสนใจหลักของผมคือสัตว์น้ำจืด และเหตุผลก็คือสิ่งที่อาศัยอยู่ในนั้นเป็นสิ่งที่คนส่วนใหญ่ไม่ค่อยรู้จัก เพราะคุณไม่สามารถมองเห็นสิ่งที่อยู่ในน้ำขุ่น ๆ ได้ อีกทั้งไม่มีรายการโทรทัศน์ หรือหนังสือภาพสวย ๆ นำเสนอเกี่ยวกับสิ่งที่อาศัยอยู่ในน้ำจืด ในฐานะนักชีววิทยา หรือแม้แต่คนทั่วไปก็ยังอยากรู้อยากเห็นเลย แต่ที่น่าประหลาดใจเกี่ยวกับแม่น้ำ และทะเลสาบ ก็คือปริมาณน้ำทั้งหมดในโลก จะมีน้ำจืดเพียง .01% เท่านั้น แต่พันธุ์ปลาประมาณครึ่งหนึ่งอาศัยอยู่ในแหล่งน้ำเหล่านั้น ดังนั้นความหลากหลายจึงมีมากอย่างน่าทึ่ง และในฐานะนักตกปลา ผมสนใจเพราะพวกมันบางชนิดตัวใหญ่มาก ๆ ผมเคยตกปลาหลายตัวที่มีขนาดพอ ๆ กับคน ซึ่งทำให้หลายคนประหลาดใจ”
ปลาใหญ่ที่สุดที่เขาเคยจับได้ในน้ำจืด เขาเคยได้ฉลามหัวบาตรสองตัวในแอฟริกาใต้ แต่ความจริงแล้วมันเป็นปลาทะเลที่เข้ามาในน้ำจืดได้ สองตัวนี้ยาวเกือบ 3 เมตร และหนักราว ๆ 250 กิโลกรัม แต่มันก็ยังจัดเป็นปลาทะเล ปลาน้ำจืดแท้ตัวใหญ่ที่สุดที่เจเรมี่เคยจับได้คือปลากระเบนในอาร์เจนตินา ซึ่งหนักประมาณ 125 กิโลกรัม
“ที่น่าจดจำที่สุดคือปลาเสือโกไลแอธในคองโก ความจริงแล้วมันไม่ติดอันดับปลาใหญ่ที่สุดของผม มันหนักราว ๆ 35 กิโลกรัม แต่เรื่องของเรื่องก็คือ ผมต้องเดินทางไปในพื้นที่แถบนั้นของโลกถึง 3 ครั้งกว่าจะจับปลาเสือโกไลแอธได้หนึ่งตัว ผมจับปลาขนาดกลางได้หนึ่งตัวหลังจากไปที่นั่น 3 ครั้งใน 6 ปี จากนั้นผมก็กลับไปกับทีมถ่ายทำ หลังจากผมไปที่นั่นครั้งแรก 25 ปี และจับตัวใหญ่ได้ ดังนั้นถ้ามองในแง่หนึ่ง ผมต้องใช้เวลาถึง 25 ปี กว่าจะจับปลาตัวนี้ได้”
แต่ปลาแข็งแรงที่สุดที่เจเรมี่เคยเจอคือ ปลาบึก มันเป็นปลาที่มีน้ำหนักมากที่สุดเท่าที่มีการบันทึกสถิติเอาไว้ มีตัวหนึ่งที่เพิ่งถูกจับได้ในภาคเหนือของประเทศไทย หนักถึง 646 ปอนด์ หรือราว 293 กิโลกรัม
“ผมไม่เคยเห็นปลาอะไรที่มีขนาดใหญ่อย่างนี้มาก่อน ผมจับได้แค่ตัวที่หนักเกิน 100 ปอนด์ หรือราว 45 กิโลกรัม มันเป็นปลาน้ำจืดแท้ขนาดใหญ่ที่สุดที่เคยถูกจับชั่งน้ำหนักอย่างถูกต้อง ที่น่าสนใจก็คือ เช่นเดียวกับปลาตัมบากี ปลาบึกก็ไม่ใช่สัตว์นักล่า ถึงแม้มันจะตัวใหญ่มาก มันเป็นปลามังสวิรัติ มันแข็งแรงอย่างไม่น่าเชื่อ แข็งแรงมากจริง ๆ ส่วนหนึ่งเป็นเพราะมันมีหางใหญ่มาก หางก็เหมือนกับเครื่องยนต์ของปลา มันให้แรงขับเคลื่อน มันแข็งแรงมาก แล้วก็อึดมากด้วย”
แม้จะผ่านมาหลายสายน้ำแต่มีไม่กี่ครั้งที่เจเรมี่ต้องใช้เหยื่อที่ดูแล้วไม่ น่าจะหลอกล่อปลาให้มาติดกับได้ ซึ่งหนึ่งในนั้นก็คือ ใยแมงมุม ในตอน “River Monsters Goes Tribal” เจเรมี่และทีมงานไปที่หมู่เกาะโซโลมอน และตกปลาจากเรือแคนูโดยใช้ว่าว พวกเขาใช้เชือกห้อยลงมาจากว่าว ใยแมงมุมที่ขยุ้มไว้ยุ่ง ๆ นี้จะลอยเรี่ยไปเหนือผิวคลื่น โดยมีเป้าหมายว่าจะจับปลาที่เรียกว่าปลาเข็ม หรือปลากระทุงเหว
“เราคิดว่ามันคงจะมาพันกับใยแมงมุม ที่น่าสนใจคือที่สหรัฐ คนสมัยก่อนเวลาจะตกปลาการ์จระเข้ เขาจะไม่ใช้ตะขอเบ็ด เพราะพวกมันมีปากที่เต็มไปด้วยฟันแหลมคม พวกเขาจึงใช้ถุงน่องของผู้หญิงกับเหยื่อ หรือใช้เชือกที่คลายเกลียวไว้ ดังนั้นการตกปลาที่มีฟันเยอะ ๆ ก็ใช้หลักการเดียวกัน ผมเคยทำแบบนี้กับปลาไหลในนิวซีแลนด์ ผมจับปลาไหลด้วยเนื้อปลาพันด้วยไหมพรม ไม่มีตะขอ แต่ฟันปลาจะไปพันกับอะไรก็ตามที่คุณใช้ ดังนั้นใยแมงมุมก็เป็นหลักการเดียวกัน”
ทั้งที่เป็นนักตกปลาแม้จะไม่ใช่เป็นกีฬาแต่เพื่อการศึกษา ทว่าเจเรมี่กลับไม่ค่อยจะกินปลา
“ความรู้สึกที่ผมมีต่อปลาโดยรวม ๆ ก็คือ ผมชอบปลามากและรู้สึกลำบากใจมากที่จะกินปลา เพราะจิตสำนึกของผมรู้ว่าประชากรปลากำลังถูกคุกคาม แต่ถ้าผมรู้ว่าประชากรปลามีความเป็นอยู่ที่ดี ผมก็มีความสุข มีปลาในแม่น้ำอเมซอนที่ชื่อว่าตัมบากี มันเป็นปลาลำตัวลึกมาก มีสีเขียวเข้ม และใต้ท้องสีเทาเหมือนควัน สิ่งที่มันทำก็คือ เวลาแม่น้ำหลากมันจะว่ายไปในป่าระหว่างต้นไม้ มันจะหาต้นยางชนิดหนึ่ง และพวกมันจะกินผลที่หล่นลงมาในน้ำ มันก็เลยได้กินอาหารอินทรีย์ล้วน ๆ ที่มีโปรตีนสูงอย่างไม่น่าเชื่อ และเนื้อของมันอร่อยอย่างเหลือเชื่อ มันแน่นมาก เนื้อขาว และถ้ามันกินเยอะ มันก็จะมีชั้นไขมันด้วย ถ้าคุณได้ปลาที่จับมาสด ๆ ซึ่งจะมีความแตกต่างอย่างสิ้นเชิง ทำความสะอาดมันด้วยเกลือเล็กน้อย แล้วก็แค่ย่างมันช้า ๆ มันจะอร่อยเหลือเชื่อเลย ไม่มีอะไรอร่อยกว่านี้อีกแล้ว ตอนนี้พวกเขาเพาะเลี้ยงมันแล้ว แต่ก็เหมือนทุกอย่างแหละครับ เวลาคุณเอามาเพาะเลี้ยงหรือแช่น้ำแข็งมา มันจะไม่เหมือนเดิม มันเป็นหนึ่งในประสบการณ์น้อยครั้งในชีวิต”
เจเรมี่บอกว่า ปลาส่วนใหญ่ที่เรานำเสนอในซีรีส์ชุดนี้สามารถทำอันตรายมนุษย์ได้ แต่คนส่วนใหญ่ที่ดูรายการจะไม่มีวันไปยังสภาพแวดล้อมที่พวกมันอาศัยอยู่ ดังนั้นมันจึงเป็นเรื่องความสนใจทางวิชาการมากกว่า พวกมันฉลาดกว่าที่คนส่วนใหญ่คิดหลายเท่า พวกมันเป็นสัตว์เลือดเย็น แต่มีศักยภาพที่จะเรียนรู้ ซึ่งอาจทำให้เราจับมันได้ค่อนข้างยาก การตกปลาเป็นเรื่องของการทำตัวให้ฉลาดกว่าปลา ถึงแม้มันจะมีสมองเล็กมากและเป็นสัตว์เลือดเย็น มีหลายครั้งที่ปลาฉลาดกว่านักตกปลา
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น