การชี้ตำหนิพระเครื่องนั้นเกิดจากความไม่เข้าใจลึกซึ้งในตัวของเซียนพระแต่โบราณเองเป็นต้นเหตุ โดยเมื่อเขามีพระแท้อยู่ในกำมือก็มักภูมิใจและหยิ่งในตัวเอง ทำตัวเป็นเจ้าสำนักผู้ชำนาญการอย่างยิ่ง เมื่อทำหนังสือพระเครื่องออกจำหน่ายก็เอาพระของตนเป็นหลักและกำหนดอย่างโน้นอย่างนี่ออกมา ถ้าไม่มีโน้นมีนี่ตีเก๊หมด ทำให้คนรุ่นหลังๆเขวไปกันมากกว่าจะตั้งต้นได้ ก็ต้องใช้เวลานานและพลาดของดีๆไปเยอะ
การชี้ตำหนินั้นมีประโยชน์จริงแต่ไม่ใช่ข้อแรกหรือข้อสองข้อสามควรจะเป็นข้อสี่มากกว่า คือเป็นข้อสุดท้ายให้ไว้เพื่อไว้ต่อลดราคา/หรือเพิ่มราคาพระนั้นเอง ไม่ใช่เป็นข้อกำหนดความเก๊แท้ และควรนำไปใช้กับพระเครื่องประเภทเหรียญนั้นจะดีที่สุด เหรียญนั้นใช้เครื่องจักรเป็นตัวผลิตดังนั้นความคมชัดช่วงแรกๆจะดีและมักไม่ผิดเพี้ยนเพราะจังหวะการปลั้มเหรียญมักจะมีแรงกดเท่าๆกัน แต่ช่วงหลังความคมชัดต้องเสื่อมและมักมีตำหนิไม่ชัดเจน นี่ก็เป็นธรรมดา ผู้เล่นพระต้องเข้าใจให้ดี เวลาพูดถึงเหรียญ เหรียญที่ผลิตมาในช่วงแรกๆของblocks ต้องราคาดี/ราคาแพง ส่วนเหรียญช่วงผลิตท้ายๆตำหนิมักหายไปหรือเพี้ยนไป คนเล่นพระเครื่องต้องอธิบายได้ อย่าไปตีเก๊ไปหมด เพราะแบบนี้ไม่ถูกต้องแน่นอน
ส่วนพระประเภทเนื้อผง/เนื้อดิน/เนื้อว่าน/เนื้อหล่อโลหะนั้น ไม่น่าจะเอามาเป็นเรื่องชี้เป็นชี้ตายกันถึงร้อยเปอรเซ็นต์ เหตุเพราะว่าทำด้วยน้ำมือคน การผสม/การตำ/การนวด/การคลุกเคล้า/การใส่พิมพ์กดย่อมมีการผิดพลาดตลอดเวลา/การไล่ฟองอากาสไม่หมดก็เป็นเหตุหนึ่ง ดังนั้นการชี้ตำหนิย่อมมีปัญหาแน่ๆ พระประเภทนี้ควรใช้หลักการพิมพ์ถูกเนื้อใช่ธรรมชาติถึงก็พอในการกำหนดว่าพระนั้นแท้หรือไม่
ท่านที่สนใจเล่นพระเครื่องอย่าท้อแท้ เวลาเล่นพระเครื่องอย่าเอาพุทธพาณิชย์เป็นหลัก จงใช้สมองเป็นตัวหลักและพิจารณาไปตามหลักเหตุผลและทางประวัติศาสตร์ พระแท้นั้นขายได้แน่นอน และพระเก๊ก็ขายได้เช่นกัน แต่ความภาคภูมิใจที่ได้ย่อมต่างกัน เวลาเล่นพระเครื่องผู้เขียนไม่กลัวเรื่องเก๊/แท้กลัวอย่างเดียวคือกลัวแพง นี่ก็เป็นเหตุหนึ่งที่ทำให้เล่นพระเครื่องสนุก พระแท้ที่ทุกท่านมีในช่วงนี้อนาคตต้องแพงแน่ๆ โดยเฉพาะอย่างยิ่งพวกเหรียญเพราะมีข้อพิสูจน์ง่ายกว่าประเภทอื่น เหรียญแท้เหรียญดังอนาคตต้องไม่ต่ำกว่าราคาครึ่งล้านแน่นอน จะบอกให้นะ ท่านจงแสวงหาไว้เถิด โดยเฉพาะเหรียญเบญจภาคีทุกเหรียญ ทั้งสภาพสวยแบบเก็บและใช้แล้ว ราคาจะลดหลั่นกันไปตามความงามของเหรียญนะครับ
ส่วนประเภทเนื้อผงอย่างของสมเด็จโตนั้น ควรเลือกประเภทเนื้อข้าวสุกแก่มวลสาร มากกว่าประเภทดินสอพอง/เนื้อปูนเปลือกหอย เพราะเนื้อข้าวสุกและมวลสารจะเก่ามากๆดูง่าย/แห้งสนิท/มีลอยกะเทาะ/ถ้านวดเข้ากันดีและมีส่วนผสมเข้ากันดีกับพวกน้ำมันตังอิ้ว/น้ำตาล/น้ำผึ้งเนื้อพระจะดูสวยงามแน่นๆและแห้งสนิท/มีลอยน้ำลดเป็นข้อสังเกต ประเภทนี้ราคาจะดีและแพงมากๆ เพราะหาข้อยุติได้ง่ายเช่นกัน
(ดูเหรียญหลวงพ่อกลั่นวัดพระญาติ เนื้อทองแดงโปราณ สภาพใช้มาและถูกล้างแล้ว ก่อนนั้นดูเขอะดำสกปรกสภาพแย่มาก ล้างแล้วจำเนื้อทองแดงเก่าให้ดีๆ ตำหนิมีไม่ครบเพราะสึกหายบ้างแต่แท้ใช่เลย ส่วนอีกรูปเป็นพระสมเด็จวัดระฆังเนื้อข้าวสุกการผสมของเนื้อพระดีมาก/เนื้อแน่นแห้ง/มีลอยนำ้ลด/พิมพ์ทรงสวยงาม ข้างหลังมีลอยกะเทาะส่องดูจะเห็นเนื้อข้าวสุกชัดเจน สีเนื้อพระเนื้อใน/นอกต่างกัน)
ม. โชคชัย ทรงเสี่ยงไชย
----------------------------------------------------------------------------------------------
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น