การเล่นพระเครื่องที่ผิดๆในปัจจุบัน

ปัจจุบันนี้คนเราฉลาดขึ้นกว่าเมื่อก่อนมากๆ อีกทั้งมีเทคโนโลยี่ เข้ามาช่วยจึงทำให้การเล่นพระเครื่องในปัจจุบันดีกว่าเดิมมากๆ คนศึกษพระเครื่องเองก็เก่งกว่าสมัยบรรพบุรุษ รุ่นชนก่อนๆเยอะ

แต่กระนั้นก็ดีการเล่นพระเครื่องในปัจจบันเน้นไปในทางพุทธพาณิชย์มากกว่า ที่จะเรียนรู้เรื่องความเชื่อและความศรัทธาของคนในยุคก่อนๆว่าเขาสร้างพระเครื่องมาเพื่ออะไร เป้าหมายของคนโบราณนั้นชัดเจน และวัสดุมวลสารและพิมพ์ทรงที่นำมาใช้ในการผลิตพระเครื่องนั้นๆก็มีความหมายในตัวเองมีการบันทึกลงในประวัติศาสตร์

คนเราในปัจจุบันเมื่อต้องการแสวงหาเอาพระเครื่องที่คนยุคก่อนเขาสร้างขึ้นมาเพื่อมาเป็นเจ้าของ จึงต้องเรียนรู้และศึกษากันจริงๆถึงมวลสารและพิมพ์ทรงและอีกทั้งกาลเวลาสภาพที่ผ่านไปของพระเครื่องนั้น  ทั้งนี้เพื่อพิสูจน์ให้ได้ว่าเป็นของจริงไม่เรียนแบบเพื่อให้ได้พระเครื่องที่แท้จริง สมกับยุคนั้นๆและควรที่จะอยู่ในยุคนั้น โดยต้องอาศัยหลักการวิทยาศาตร์ในเรื่องของวิชามวลสารและการผุกร่อนมาเป็นแนวทางชี้นำบวกกับวิชาประวัติศาสตร์หรือพงศวดารในการผลิตเป็นตัวช่วย เพื่อชี้ความแท้/เก๊

แต่ปัจจุบันนี้ พระเครื่องเราเน้นไปที่พุทธพาณิชย์ คือการค้าและผลประโยชน์ เมื่อเป็นดั่งนี้ วิชาการตลาดและการโฆษณาชักชวนจึงเข้ามามีบทบาทมากที่สุด ทำให้การเล่นพระเครื่องในปัจจุบันผิดเป้าความจริงไปไกล ชนิดที่เรียกว่ากู่ไม่กลับแล้ว คนที่เป็นเจ้าของสื่อหรือมีสายสัมพันธ์กับสื่อมวลชนจึงเป็นตัวกำหนดความแท้เก๊ได้อย่างง่ายได้ และทำให้คนยุคหลังเดินห่างไกลจากความจริงไปมากคืออยู่กับของเก๊มาตลอด แม้เราจะเป็นคนสมัยใหม่และมีเทคโนโลยี่ยอดๆ เราก็ยังไม่ได้ความจริง หรือบางที่ก็ทำให้ของจริงเป็นของเก๊ไปเลย มีประโยคเด็ด ของฝรั่งเขาเขียนไว้สองประโยคว่า You run fast but if you run astray, you are just farther away from the starting point.. คือถ้าหลงทางแล้วแม้จะเก่งอย่างไร ก็ไม่เคยพบความจริงได้เลย และอีกประโยคหนึ่งที่ว่า The greatest friend of truth is Time. คือกาลเวลาเป็นบทพิสูจน์ความจริง แต่สองประโยคนี้ดูเหมือนจะเอามาใช้ไม่ได้เลยกับคนเล่นพระเครื่องในปัจจุบัน คนเล่นพระเครื่องในปัจจุบันก็พยามจะแสวงหาพระเครื่องให้ได้เหมือนทุกอย่างกับคนมีเงินมี จึงทำให้หลงผิดเพราะไม่ใช้สมองแต่กับใช้หูและความรู้สึกเป็นตัวกำหนดความแท้/เก๊ พระเครื่องทุกชนิดแม้จะแท้แต่ก็ไม่มีทางที่จะเหมือนกันหมดทุกอย่างได้เพราะมันไม่ใช่พระองค์เดียวกัน แม้กระทั้งฝาแฝดก็ยังไม่เหมือนกัน/เหรียญบาททุกอันที่เราใช้ในปัจจุบันก็ไม่เหมือนกัน นี้แหละคือข้อผิดพลาดข้อแรกของการเล่นพระเครื่อง

ถ้าท่านเล่นพระเครื่องโดยไม่ใช้สมอง ท่านมีแต่โอกาสที่จะพลาดๆ แต่ถ้าท่านเล่นพระเครื่องโดยใช้สมองโอกาสผลาดแทบไม่มี แม้ว่าวันนี้เขาจะบอกว่าของท่านแท้เพราะซื้อมาแพง แต่ความแท้ไม่ได้มาจากการใช้สมองคิด คือการใช้หลักการของ cognitive thinking and analyzing ท่านก็ต้องครองแต่ของเก๊จนชั่วลูกชั่วหลานและต่อไปลูกหลานท่านอาจจะมารับความอับอายไปแทนท่าน 

อีกส่วนหนึ่งคือนักเขียนเรื่องพระเครื่องมักสอดแทรกความคิดของตัวเองลงไป ไม่ได้เขียนเสนอข้อมูลแบบตามหลักการและให้ผู้อ่านเป็นคนตัดสินเอง แต่ชอบสรุปและยืนยันว่าต้องเป็นอย่างนี้ๆ ตามstyleความคิดของตน คือไปบังคับให้คนเขาเชื่อเขาเปลี่ยนแปลง อันนี้ก็ไม่ถูกต้องในการเล่นพระเครื่อง อย่าลืมว่า ท่านเองก็ไม่ได้เก่งไปกว่าใครๆและท่านก็เกิดไม่ทันยุคเหมือนกัน

ถ้าท่านชอบเล่นพระเครื่องท่านต้องศึกษา แล้วออกแสวงหาบ่อยๆตามที่เขาขายพระ อย่ากลัวเรื่องความเก๊/แท้ แต่จงกล้วเรื่องราคา แม้ท่านจะเสียเงินซื้อพระเก๊ไปแล้วก็อย่าท้อหรือฟูมฟาย ถ้าท่านมีเงินและไม่เดือดร้อนเรื่องเงินอีก  ก็จงออกสนามรบอีกทั้งนี้ตอนนี้ต้องดีกว่าเก่าแน่ๆ  และวันหนึ่งท่านต้องได้พระเครื่องแท้แน่นอนเงินที่ท่านเสียไปก่อนนั้นก็จะคุ้ม นี่แหละที่เขาเรียกว่าเสน่ห์การเล่นพระเครื่อง สรุปก็คือ แท้/เก๊ไม่กลัวกลัวแพงอย่างเดียว และราคาพระเครื่องแท้นั้นอยู่ที่ใจกำหนดเอง หาใช่ใครมากำหนดให้ไม่ และจะขายให้หรือไม่ก็อยู่ที่ใจเองเหมือนกัน อาจจะให้ฟรีก็ได้ ก็ใจมันกำหนดนี่เอง

ม.โชคชัย ทรงเสี่ยงไชย